տեղի ունենալիք № 02

>>>>>>>>>>>> հունվարի 1-ին, ժամը 02:11

հրավիրում ենք երևանը տարօրինակող նոր տեղի ունենալիքին

որտեղ >>>>>>>>>>>> հանրապետության հրապարակ, հայաստանի ազգային պատկերասրահի դիմացի շատրվաններում

(you are cordially invited to "what is} to take place № 02" at the republic square, the fountains in front of the national gallery of armenia on january 1, at 2:11am)

I-անգամ ինչ որ բան չ=ստացվեց

utel bane kam manger la chose

Inqe indz chlsec endhanrapes. Kam el chlselu tvav. Yerb yes ayd gaylin dimeci arden ush er. Arden yes haskaca vor et amen inche miayn im mdqi  mech er teghi unenum. Shat aveli djvar e khosal et bani massine vorun masniknere isk chunen anuner. Tenc e statsvum vor verchum yes piti asseyi iran’  ayt bane senc arets im banine, u yes et banits heto voch mi ban chkaroghatsa assel qez. U aytpes yerbvor tenc baner en havagvum im glkhine, yes i zur bortsum em et banits durs gal, bayts verchum voch mi ban chi statsvum u mnum em anverch et bani mech.

Je m’arrête la, que faire de cette chose? La cuire?

Je crie, je médis, je contredis

Je résume, je fume, j’assume

Je déteste cet état d’être

Les mots existent dans ma tête, clairs et précis

Une fois sur cette page

Ils perdent leur ardeur et s’anéantissent complètement

Des limites partout

Je bouge mes mains dans une prison que je me construis constamment

Mon corps s’étale aussi loin que tes enceintes  

Je déambule, je roule, je désintègre

Je cuis mes fesses dans une sauce piquante rouge indienne

L’odeur infecte la décence

Je me savoure, je m’aliène, je me digère

Arrière-goût amer indésirable incontrôlable

Thé à la menthe, refoule le tout

Et la chose se dissipe, lentement

Sans laisser de traces.

we stand in solidarity with inclusive foundation and we condemn violence against queers in georgia

To the President of Georgia
To the Public Defender of Georgia
To the Diplomatic Services accredited in Georgia
To the representatives of International Organizations

On December 15 2009 at 7 pm the office of Inclusive Foundation, a well known Georgian LGBT organization, was raided by five armed men without uniform. The leaders of the organization together with about 15 community members of the ‘Women’s Club” were present in the office. They were ordered not to leave the room and were told that only their chief was of interest to them. The head of the organization, Paata Sabelashvili was taken to a separate room. Then the men made a telephone call and at about 8 pm an additional group of armed men came in. According to witnesses, they did not wear police uniforms (several of them put on jackets with the police inscription only in the office), they did not provide a search warrant, did not inform about their identity or agency they represented and did not explain the purpose of their intrusion.

Witnesses point out that several men reminded them that two witnesses had to be present during the search taking place in another room. Cell phones were confiscated, everyone was moved to a separate room where several men guarded them. Women were locked up in the room for several hours, they were not allowed to contact their families, they were humiliated by being called “perverts”, “sick persons”, Satanists. They were laughed at and several men told them that their photos would be taken and disseminated to reveal their sexual orientation. One of the unidentified men tore down a poster in the office. One of the leaders of the organization, Eka Agdgomelashvili, together with Tinatin Japaridze were threatened that they would be killed if they did not stop demanding search warrants and other official documents. Some of the armed men responded that “we will only show papers to those to whom we need to show them.”

Paata Sabelashvili, the leader of the organization, was arrested as a result of the raid. Soon after arrest he confessed to the possession of 8 grams of marijuana. However, because he made the confession before seeing his lawyer, without the presence of anyone except law enforcement officials, the validity and voluntary character of the confession is highly suspicious.

One of the armed men, distinct with homophobic statements and his aggressive behavior towards staff members, introduced himself as an Operative Officer of the Constitutional Security Department of the Ministry of Interior Giorgi Gegechkori. However, on the pretrial measure hearing of Paata Sabelashvili he appeared as Investigator David Khidesheli. Another man, who later turned out to be the head of the police division, threatened Eka Agdgomelashvili with killing if she immediately would not stop pointing out that they were violating the law. He shouted : “I will kill you!” “I will tear you into pieces!” After one of the staff members said that he was exceeding his powers, he shouted: “Sue me, I don’t give a damn”, “I am myself the Law and the Judge!”

Armed men searched through all bags of staff members in the office. Some of the bags were searched in another room when the owners were not present. Only after that they were returned to their owners. Two women officers forcibly took girls (often in pairs) to the bathroom, stripped them naked and searched them. The girls were humiliated and called “sick” in the process. There was no search protocol composed as a result of the search. Having finished the search, one of the women officers exclaimed that having seen these women, she began to hate women’s body.

Staff members of the organization are under continuous surveillance up till now. Their homes, movement in the city and office are under constant surveillance by cars full of men without uniform. One such car is permanently stationed outside the entrance to the house of one of the staff members.

The raid on the Inclusive Foundation represents a logical continuation of the policy of repression of non-governmental organizations conducted by the Georgian government. It aims at marginalizing, intimidating and discrediting human rights defenders in Georgia. One should have in mind the recent attacks on Georgian civic organizations: public broadcaster of Georgia recently aired a coverage about the alleged attempts of extortion by the members of NGO ‘Human Rights Priority’; Rustavi 2 publicized a defamatory news report about applications submitted by the Georgian Young Lawyers Association to the European Court of Human Rights; Officers of the Ministry of Interior threatened and attempted an extortion from the journalist of newspaper “Batumelebi”. Officers publicly implicated in the incident have not yet been punished despite the assurances by the Ministry of Interior.

We are concerned that particular character of the organization will be manipulated for the purposes of artificially nurturing the aggression of radical fundamentalist groups. It is noteworthy, that the Georgian government has been abstaining from defending the rights of its citizens in such situations. It portrays itself abroad as a victim of the internal clashes of liberal and fundamentalist groups, while internally it appeases to traditionally minded electorate. Hence, we are alarmed about the trend of purposeful discrediting and intimidation of the Georgian civil society leaders.

Therefore,

1) We protest the violation of basic rights, dignity, and identity of victims and demand that those persons, who performed the acts of verbal, psychological and physical violence against the members of the Inclusive Foundation be punished.

2) We demand the Georgian government to react to every similar incident as it is established by the law, conduct inquiries and punish those who perpetrate such acts

3) We appeal to international organizations and diplomatic services accredited in Tbilisi to thoroughly monitor the detention of Paata Sabelashvili and pressure the Georgian government for protection of his Constitutional rights. We ask for continuous monitoring of such incidents and for accountability of the Georgian government to defend the basic rights of its citizens.

4) Georgian media should follow the principle of the presumption of innocence of the individual and should refrain from publicizing unverified information.

5) Surveillance and intimidation of the members of the Inclusive Foundation should be immediately discontinued.

6) We appeal to the Public Defender of Georgia to investigate the instance of raid on the Inclusive Foundation and the arrest of its leader Paata Sabelashvili.

Inclusive - Foundation
info@inclusive-foundation.org

"journey to kafiristan" with trui hanoulle

կանանց ուղղված կանայք wow կոլեկտիվը դեկտեմբերի 23-ին, ժամը 19:00 կանանց ռեսուրսային կենտրոնում, զարուբյան 34, կցուցադրի իր ֆիլմադարանից journey to kafiristan ֆիլմը, որի հիմքում ընկած պատմությունների մասին կխոսի բելգիացի ֆոտոժուռնալիստ trui hanoulle-ը, ով 2006ին գայա շոեթերսի հետ կրկնել է շվեյցարացի գրողներ աննմարի շվարցենբախի և էլլա մայարի 1939ի ճամփորդությունը դեպի աֆղանստան` թուրքիայի, իրանի, արաբիայի և կենտրոնական ասիայի միջով:

trui hanoulle (b.1960) and gaea schoeters (b.1976) co-wrote meisjes, moslims en motoren (girls, muslims and motorcycles), a travelogue about their 7-month journey of 30,000 km through turkey, iran, central asia and arabia. their journey followed the route of swiss writers annemarie schwarzenbach and ella maillart who in 1939 traveled in a ford to afghanistan. we have invited hanoulle, who is passing through armenia, to talk on december 23, at 7pm, in zarubyan 34, about her research in maillart's archive, journey with schoeters in 2006, and their collaborative book.

Սիրո դրսևորում № 01

>>>

Էս աղջիկներն ուզում են միշտ տխուր մնան, մելանխոլիկ, թախծոտ, անընդհատ անձրևոտ վիճակ՝ անձրև, կաթիլ, կաթիլ, կաթիլ, ինչու՞, ի՞նչ կա էդ ջրի մեջ. խոնավությունն ատում եմ, նույնիսկ.....։ Իսկ սրանց գրածները կարդում եմ ու տերյանվում, դուրյանվում, կամ միսակվում եմ (ոչ Խոստիկյան)։ Ախչի՜ ջան, ի՞նչ անենք որ Հայաստանում ես՝ երբ կուզեիր լինել ասենք ծովափին, կամ փող չունես՝ երբ լիքը առնելու բան ունես, կամ գեշ ես (քո կարծիքով), կամ միայնակ ես, միևնույն է տխրելու պատճառ չեմ տեսնում. Ասենք պատճառ կա՝ այն է, որ էս բոլոր մտքերին գերի ես՝ գիտեմ ինչքան կպչուն են դրանք... Մանավանդ թվացյալ անհատականություն ձեռք բերելիս, կարծես անհատականություն լինել և ուրախ մնալ, խանգարում են։ Կամ ուրախ մարդը անհատականություն չի՞։ Առանց այդ էլ աշխարհը լիքն է տխուրներով՝ հատկապես, որ ձանձրալի բաներին ենք ասում «տխուրա». Տխուր հոգին շուտ է մեռնում և մեռցնում... Ուզում եմ ապրեք և ապրեցնեք...
Արև է ամառ,
Բնություն պայծառ,
Տաք, սիրաշաղախ
Ուրախ ու կայտառ
Ու ոչ մի քյաֆթառ։
Այլ աղջիկներ
Ձևադալար... (նոր հորինեցի լավն է)
Տուն են գնում, դուրս են գնում
Կաֆե, թատրոն
Կինո, սրահ(պատկերա)
Կամ իրար հյուր, կամ ծանոթին
Կամ հենց այնպես խանութ-մանութ
Կարևոր չի
Կարևորը որ ուրախ են, աշխույժ
Կայտառ ու պայծառ.
Հե՜յ լավ կանայք, աղջիկ-մունջիկ
Տղա-մղա ո՞նց դիմանա
Թող չդիմանա, թող նայի ու հիյանա
Ու ամեն ինչ լավ կլինի, քաղաքական հարցերն էլ հեշտ կլուծվեն, կզբաղվեն իրենց պրյամոյ նազնաչենյայով (սեր, սեքս, վերարտադրությւոն)։ Ու իրարից պարտք ու պահանջ, կամ իրար ապացուցելու բան չեն ունենա . չնայած՝ մոռացա իմպոտենտների պարագան, ախր էս սաղ կաշան սրանք եփեցին, մի քանի հավակնոտ հարիֆների էլ ...։ (Չշփոթեք գեյերին՝ նրանց պարագան ուրիշ է, նրանք իմպոտենտ չեն, այլ նրբազգաց, ինչպիսիք են նաև վարդագույննները, ու սրանք իրանց քաղաքականությունն ունեն, որ ոչ մի կապ չունի իշխանատենչության հետ)։
Բայց սա աղջիկներին թող չհուզի, իրանց ինչ խելքի բաննա՝ իրավունք, պահանջ, հավասարություն, հարգանք-պատիվ՝ էն էլ Հայաստանում, բա ամոթ չի՞, բա տղեքն ի՞նչ կասեն...(Պուտինը, Բուշը, Սարկոզին, Սեռժը, Լևոնը, Անգլիայի թագ(ուհին), մասոն ձյաձյան)
Աստված ստեղծեց մարդուն իր տեսքով և նմանությամբբբ բա՞..........
(Շարունակելի, եթե ես չշարունակեմ դու շարունակի...)

P.S. ՀԱՅ ՏՂԱՆԵՐԻ ԴԱՍՏԻԱՐԱԿՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՈՒՆ ՀԱՅ ԱՂՋԻԿՆԵՐՆ ԵՆ՝ ՄԱՅՐԵՐԸ։

Որքան լացեցիք՝ հերիք է, գործի անցեք՝ դաստիարակեք այն տղամարդուն, որին ուզում եք տեսնել ձեր կողքին։

Հարց. ֆեմինիստկան կարա՞ ծննդաբերի, ու եթե տղա ունենա՝ ի՞նչ պիտի անի...

Արաքս Ներկարարյան

2008-04-13

A Gartal Event on Dec. 19

The Greek-American Writers' Association and Gartal, an Armenian Literary Reading Series present

Nancy Agabian

Nicholas Samaras

Mehmet Uca

Saturday December 19

6-8 pm

Cornelia Street Cafe

29 Cornelia Street

between W 4th and Bleecker

West of 6th Ave in Greenwich Village

Subway: ACEBDFV to W 4th St

212 989-9319 for reservations and info

$7 cover includes a drink

>>> <<<

Nancy Agabian is the author of Princess Freak, a collection of poems and performance texts, and a recent memoir about the influence of her Armenian family and history on her coming-of-age, Me as her again: True Stories of an Armenian Daughter (Aunt Lute Books), which was honored as a Lambda Literary Award finalist for LGBT Nonfiction. Funded by the NY State Council on the Arts, she recently wrote about the relationship between the Turkish and Armenian communities in Sunnyside, Queens.

Nicholas Samaras' first book of poems, Hands of the Saddlemaker, received the Yale Series of Younger Poets Award. He is currently working on his next book, SIMKO, written for the Slovakian poet and translator, Svetozar Daniel Simko. He has also written a 300-page Memoir, from which he will be reading. He has been awarded poetry fellowships from the National Endowment for the Arts and the Florida Arts Council, and his poems have appeared in The New Yorker, The New York Times, Poetry, The New Republic, Kenyon Review and other publications.

Mehmet N. Uca was born in Mardin, Turkey. He was an active member of the New York Turkish Literature Club: The story Nights (Oykulu Geceler). His poetry was published then and later in Lightmillennium.org, a world peace and good will art website. He has mostly written in Turkish reflecting his personal growth as he moved from the “Southeast” (least developed) to the furthest “Northwest.” His most recent writings address his coming to terms with being a citizen of the new world, and reinterpreting the ways of the old that he grew up in.

25.09.2020

չտեսնված Արաքս

>>>

(դեպքային արագությամբ, երբ իրագործելի է ելքի գիտակցությունը)

(ինչպե՞ս է հստակեցնելու, պարզ դարձնելու պահանջը թաքցնում «հստակեցնողի» հայացքը, մելանխոլիկ, բայց ոչ մայթերով հանգիստ քայլող առնետների պես, որ քարշ են տալիս պոչերը)

(3:22ին եկա այն ակնկալիքով որ բնակարանում կլինես, բայց չափանիշները որոնցով պայմանավորվել էինք միմյանց չհանդուրժել, հետաձգելով կտուրների անատոմիան, հոր ու աղջկա տեսողական դիալեկտիկան ու դեռ չհայտնաբերված բարձր արվեստը)

(աստիճանների տակի սենյակ-քաղաքը, ուր պարանի վրայով քայլողները, առյուծներ վարժեցնողները, դանակ կուլ տվողները, սթափված միջակությունից, քաղաքը որին լքում է էլեկտրական հոսանքը, քաղաքը որ չունի լուսամուտներ)

(ժամանակին կից աղմուկի պայմանականությունից)

(անտեսանելիությունն ի՞նչ է թ/քողարկում, երբ հասկանում ես, որ այս ոճն էլ չի կարող չեզոք լինել)

(սառը պատերազմի լեզուն, որ արտադրում է համախոհների մակերեսային ամբողջությունը, օրինականացնելով հեռագրիդ բովանդակությունը. «հիշիր ինձ, որովհետև անկարող եմ հիշել ինքս ինձ»)

>>>

à ma grand-mère

Je n’irai pas vers la fin

Je ne dirai pas tout

Je me recroquevillerai

Je me transformerai en petit tas

Et j’attendrai gentiment la fin de l’histoire

Il existe des gens sans peine

Sans conscience

Qui passe leur vie à étancher leur ennui

Dans la douleur des autres

Elle n’a jamais compris

L’amour de son père et l’amertume de sa mère

Elle a trimbalé durant des années

Dans son cartable raccommodé de refugiée

L’angoisse de l’Anatolie

Elle a gravi les escaliers éternellement

Haïssant chaque moment de son existence

Maudissant son destin

Qui n’a jamais su l’apprivoiser

Je ne l’ai jamais serrée dans mes bras

Aussi fort que je voulais

Par peur de la reconnaître

Par crainte d’hériter sa peur et ses remords

Je le regretterai un jour

laran hartsnum e . .

vonts kareli e tarqmanel "feminism" pare hayereni? (voch russakan tarqmanudyune:) ayl inch nor parov kareli e assel feminism hayerenov?

arapnere ta tarqmanel en "nasawiya" yegiptosi mech arachi anqam.

lara aharonian

women's resource center
34 zarubyan st
yerevan armenia
+ 374 93 99 22 44

Filmidyll 2009

marching in yerevan for world AIDS day

Today is the international day of fighting against HIV/AIDS. NGOs dedicated to raising awareness about AIDS and people living with AIDS organized a peaceful march through Sayat-Nova St, Teryan St, Northern Avenue, Republic Square, and a gathering at the Aznavour Square.

Read more here and visit Pink Armenia's blog for details.

25-ին բոլորով երթի բռնության դեմ

Սիրելուս (1907)

---

Նազ մի անիլ, կյանքը կարճ է

(արդեն որերորդ բացիկն եմ գրում) Սիրելիս,

Ու մենք ճամփորդ մահի ցուպը

(չուղարկված մնացել են) Ձեռներիս.

Մեր օրերը, տարիները

(մթագնած են) Սլացող,

Ու վառերազ-մուրազները

(աչքերդ) Կլանող

Տես, գնում են, էլ ետ չեն գա(լիս եմ մոտդ)

Ամպամած

(սիրուհիս) Կյանքի աշուն վրա կուգա

Անկասկած (ու այս ամենակարող ժամին) . . .

Նազ մի անիլ, կյանքը կարճ է
Սիրելիս (ինչպես չդողամ հուզմունքից)

Ու մենք ճամփորդ մահի ցուպը

Ձեռներիս:

filmidyll 2009 (quasi-english)

FilmIdyll wants to give you groundbreaking film, personal favorites, new film, old film, fresh film, unestablished film, film that will move you, film that will disturb you, film that fights back.

Together with discussions, installations, workshops, a sea of pillows, food, beer, popcorn, red wine and festivities. And above all international film visit from Armenia, artists and activists Lusine Talalyan and Arpi Adamyan, take part in the festival by screening their films and talking about transgression and film art.

All of this we give you. Between heavy velvet drapes, over wooden chess floor, under the pink moose, around the lace, in the stairs, behind the door. Underground.

In the center of it all we place You, the visitor, the active participant, the actor of change. Dive into the golden boxes with your opinions and comments about the big and small questions of activism, get a hold of one of FilmIdyll’s own interviewers and make your voice heard, create great art with LoFi Cherry Porno Pics and their camera and turn into a seductive film director, actor and producer in the pride of FilmIdyll: Confession Booth.

The program is divided into three film lounges, 1, 2 & 3 – or – The Velvet Room, The Porn Lounge and the Gallery. Hostess for the festival is Lizzy the Lezzy (2006-2008) by Ruth Selwyn, Israel. She will be your guide through this zestful weekend with her little songs, stories from her lesbian everyday or just common truths about everything and everyone.

Click here for the program

artashat des femmes

Femmes réunies autour de cette table

Silencieuses et sages

Combien de temps encore avant que vous osiez

Parler, crier, dénoncer

Le conformisme vous ronge les entrailles

Sortez vos griffes de temps en temps

Parlez

Artashat m’étouffe

Avec ses bâtisses insolentes

Nvart parle la première

“On ne veut pas prendre des femmes au travail

Puisqu’elles peuvent quitter à chaque instant

Les enfants, la maison, le mari

De bonnes raisons pour ne pas prendre le travail au sérieux.

Un homme le fait rarement

Il quittera plus vite sa famille que son travail”

Je déteste ce bâtiment républicain

Les escaliers en poussière

Les salles froides et inhumaines

Ces tables de séminaire austères

Je crois vraiment qu’un jour

Il faudrait tout bruler

Réanimer la terre qui nous endure

se débarrasser des déchets

qui dérangent le progrès.

Il parait que la grippe fait ravage partout

En Arménie, on hausse le prix des médicaments

Le profit avant l’humain.

Arax pense que parfois les traditions sont importantes

Elles élèvent la nation dans les cieux

Elles nous empêchent de disparaître à travers le temps.

Ces femmes m’ennuient par la petitesse de leurs idées

Par la grandeur de leur ego

Je ne sens aucune empathie envers elles

pour la première fois de ma vie.

J’ai envie de quitter cette place

Pour ne pas sombrer dans une mélancolie incurable

Gohar persévère avec difficulté

Je reste pour elle.

(4-ից)

>>>

Lenin Square (present-day Republic Square), 1992

Unknown photographer

Ինչպե՞ս գրեմ, Լուսինե, որ վերհիշես: Որ վերիմաստավորվի նրա մուտքը: Որ դու՝ կանգնած դռան շեմքին, ճանաչելով նրան ու հասկանալով նրա ով լինելը, չնայած իր կերպարանափոխությանը, ու գիտակցելով որ բացահայտումը կնշանակի վերադարձնել նրան այնտեղ, որ մատնած կլինես՝ տալով նրա անունը, չմոտեցար ու թեքեցիր լարված հայացքդ, չտեսար թե ինչպես իջավ աստիճաններով դանդաղ` յուրաքանչյուր շարժումը հաշվարկած, բայց և անտարբեր, մի քայլը մյուսից ավելի աղոտ ու անհստակ: Սպասիր, սպասիր——Ու նրա հավատարմություն պահանջող ու միևնույն ժամանակ անհետացող կերպարանքը, այնտեղից՝ հաստատության մուտքից, ելնելով——այդ վայրկյանին, երբ դեռ չիջած, բայց արդեն ոտքն աստիճանին ու արդեն թողնելիս իր հետքը:

Սպասիր—ոչ——Ու ձեր միջև կառուցվող այդ առասպելական տարածությունը, որի շնորհիվ ընկալվում է անհրաժեշտ պատահականությունն ու դու՝ առանց որևէ հնարավոր պատասխանի, ու նա՝ անցնելով չհայտնված ու մտնելով այդ սառցապատ փողոցը: Ու գուցե այդ պահին էր, որ հասկացար նրա արդեն քեզ ծանոթ բացակայվող ներկայությունից, որ գալիս էր մոտս—ձեռքերը վերարկույի գրպաններում դրած: Արմունկները սուր անկյան տակ ծալած: Մի սովետական ամբարձիչ կռունկ՝ թեքված անգլուխ արձանի վրա: Դեպի հրապարակ——այդպես չէր: Նորից արտագրում ես մեկ այլ գրքից————————

(եզրին, չմաքրված ու ստորգետնյա անցման մոտով, սա էլ ընդարձակ է, քաղաքի առաջին տներն ու հետո, հետո իրար հերթագայող իշխող էլիտան)

(սիրտ խառնեցնող արտահայտություններից է, որ)

(գրախանութում ճարահատյալ պրպտում են հատորների մեջ, հուսահատված դուրս գալիս Բուլգակովի կամ Հայդեգերի)

(սքանչելի հյուրանոցը լեփ-լեցուն է, մատուցողներ չկան)

(երբ առարկում եմ)

(որ այդ խորշերը կարող են լցվել ջերմամեկուսիչ նյութով, բայց (հ)երթում կանգնածները չեն շարժվում)

(այսինչը փոխարինում է այնինչին)

(ու)

(ի հայտ եկած տարածքները, որ գրվում են ընդդեմ վկայության, որ լցնում են զիս արհավիրքով, որ տեղ չհասած արդեն գիտեմ հեռարձակվող լուրերից)

(դեպքային արագությամբ, երբ իրագործելի է ելքի գիտակցությունը)

(առնետները հանգիստ քայլում են մայթերով, քարշ տալով իրենց melancholy պոչերը)

>>>

bluebox

FilmIdyll 2009

FilmIdyll 2009 |  November 28-29

Program

FilmIdyll vill ge Dig banbrytande film, personligt utvalda godbitar, ny film, gammal film, färsk film, oetablerad film, film som rör, som berör, som stör, som bråkar och är obekväm tillsammans med samtal, kuddhav, öl, mat, popcorn, rödvin och kalas. Dessutom blir det internationellt filmbesök när filmkonstnärerna och aktivisterna Lusine Talalyan och Arpi Adamyan från Armenien deltar i festivalen och diskuterar motstånd och filmkonst.

Allt detta lovar vi. Mellan tunga sammetsdraperier, över schackrutigt golv, under den rosa älgen, kring spetsen, i trappen, bakom dörren. Under jorden. I centrum av allt placerar FilmIdyll dig, besökaren, den aktiva deltagaren, förändringsaktören. Djupdyk i de utplacerade guldlådorna med dina åsikter och kommentarer om aktivismen stora och små frågor, haffa någon av de filmidylliska intervjuarna och gör din röst hörd, skapa storartad konst genom metamorfosiskt foto tillsammans med LoFi Cherry Porno Pics och bli till förförisk filmregissör, skådespelare och producent på samma gång i FilmIdylls stolthet Confession Booth.

Programmet är uppdelat i våra tre filmsalonger, 1, 2 & 3 - eller - Sammetsrummet, Porrsalongen & Galleriet. Konferencier och värdinna för helgen är Lizzy the Lezzy (2006-2008) av Ruth Selwyn, Israel som med sina små sånger, berättelser från sin läspiska vardag eller bara allmänna sanningar om sakers tillstånd finns med som en trygg hand att hålla i, genom den stormande och lustfyllda helg som är FilmIdyll.


Lördag 28 november

Installation/Work Shop: LoFi Cherry Porno Pics

Var: Trappen

Tid: 15-01

LoFi Cherry Porno Pics brinner för porren! Den ideella föreningen har en vision om att starta en folkrörelse kring den alternativa porren. Under FilmIdyll presenterar de sin förening samt bjuder in dig till att bli din egen normbrytande pinuppa. Tänk dig ditt favoritkonstverk och ge det en erotisk twist, producera om, reproducera nytt. Följer gör sminkning, utklädning och fotografering i trappen.

Salong 1 - Sammetsrummet

11:30-13:00

Queen Christina (1933) av Rouben Mamoulian, USA

+ Frukosthäng

13:15-15:25

Happy Horse 5 (2007) av Duro Tomato, Kroatien/Nederländerna

Beautiful Boxer (2003) av Ekachai Uekrongtham, Thailand

15:45-17:30

The guide and the seeing man (2008) av Åsa Elzén Sverige/New York

Boys don’t cry (2009) av Åsa Norman i samarbete med Gomfilm, Sverige

Kristina Ana Nervosa (2008) av Imri Sandström, Sverige

Kuchus of Uganda (2008) av Mathilda Piehl, Sverige/Uganda

18:15-20:00

Don’t be silent av Lusine Talalyan, Armenien

Bluebox av Arpi Adamyan och Lusine Chergeshtyan, Armenien

Clit av Arpi Adamyan, Armenien

Untitled av Lusine Talalyan, Armenien

Untitled av Lusine Talalyan, Armenien

FilmIdyll 2009 har det stora nöjet att presentera Arpi Adamyan och Lusine Talalyan, filmare från Armenien, som medverkar med sina verk i årets festival. Efter filmvisningen får du möjligheten att genom intervju och samtal filmarna diskutera konsten, filmen, aktivismen och motståndet.

20:30-22:10

Gränsvärld (2009) av LeKproduktion, Sverige

Revolutionärerna (2009) av Vänsterkillekören, Sverige

The Aggressives (2005) av Daniel Peddle, USA

22:10-01:00

Klubb Idyll firar FilmIdyll. Tema: Thelma and Louise

Eftersläpp för den enormt festsugna massan som ej deltagit på FilmIdyll eller som kanske gick hem för att byta om till stassen. Klubb Idyll firar festivalen med Tema Thelma och Louise, filmen, musiken, out fitsen! Vi utlovar och ger Dig allt.

Salong 2 – Porrsalongen

11:30-01:00

Dirty Diaries (2009) av Mia Engberg, Sverige

Salong 3 – Galleriet

11:30-01:00

Hard Queers Pariehjulsaktion (2008) av Alva Ingvaldson, Sverige

Trannymals go to court (2007) av Dylan Vade Esq. & Abe Bernard, USA

500 stenkastande autonoma våldspsykopater från helvetet (2006) av Anders Hornstrup, m.fl, Danmark

Sister Drag (2008) av Anna Linder, Sverige

Söndag 29 november

Kollektiv installation: Confession Booth

Var: Trappen

När: 12-18

Confession Booth är tillbaka! Här får du chansen att ta kameran i egna händer, bli både regissör och skådis i FilmIdylls favorit i repris, bikten. Utmana tankarna om formen för diskussion och filminspelning, konst och beröttande och gör det genom att stega in i FilmIdylls andra dimension. Där blir du den egen regissör, din egen skådespelare. Ett utrymme för att vädra dina åsikter, för att diskutera det du inte vågade eller ville lyfta fram i samtalen eller i baren. Luta dig tillbaka och låt tankarna bli ord.

Salong 1 - Sammetsrummet

12:00-14:10

Victor Victoria (1982) av Blake Edwards, USA

+ Frukosthäng

14:20-15:50

Cat woman (2009) av Risk Hazekamp, Nederländerna

Edward II (1991) av Derek Jarman, USA

16:15-18:10

Maggie vaknar på balkongen (2007) av Ester Martin Bergsmark och Mark Hammarberg, Sverige

Efter filmvisningen hålls filmsamtal; om att filma in nya banor, om att bli erkänd fast ändå inte, om att våga se annat.

18:45-20:35

The Pool av Sara Jordenö, Sverige/New York

Unveiled (2006) av Angelina Maccarone, Tyskland/Österrike

21:00-22:45

Anti confession (2007) av Aykan Safoglu, Turkiet

Gentlemen prefer blonds (1953) av Howard Hawks, USA

Salong 2 – Porrsalongen

11:30-22:45

Befruktelsens triumfer (2009) av Rekon Dekon, Sverige

Förbjuden frukt (2009) av Rekon Dekon, Sverige

Our assholes are revolutionary (2009), av Kreatörskollektivet SexPol, Sverige

Gender bending is a full time job (2001) Queer Collective Berlin, Berlin

Gay King (2005) av Risk Hazekamp, Nederländerna

Dirty Hägersten (2008) av Lina Kurttila och Helena Sandström, Sverige

Trannymals (2007) av Dylan Vade Esq. & Abe Bernard, USA

The Apple (2008) av Emelie Jouvet, Frankrike

Sage (2009) av Imri Sandström, Sverige

Salong 3 – Galleriet

11:30-22:45

Hard Queers Pariehjulsaktion (2008) av Alva Ingvaldson, Sverige

Trannymals go to court (2007) av Dylan Vade Esq. & Abe Bernard, USA

500 stenkastande autonoma våldspsykopater från helvetet (2006) av Anders Hornstrup, m.fl, Danmark

Sister Drag (2008) av Anna Linder, Sverige

homosexuality on the map again

here's a comprehensive map on "biological catastrophe" -- posted on a wall in yerevan state college of informatics, a school that prides itself in "the knowledge of modern information and communication technologies" . . perhaps not so modern, after all?

thanks to N for taking the photo.

տեղի ունենալիք (final take)

16 days of activism to end violence against women

ԲԱՌԱՐԱՆ

ես գտա էս բառարանը էս կայքում: իմ կարծիքով պետք է զարգացնել :)

Պատրիխարիալ նորմատիվ համակարգ - Հասարակության ավանդական համակարգ, որտեղ արական սեռի ներկայացուցիչներն ունեն առաջնային իշխանություն:

Գենդերային հավասարություն - Գենդերի (սեռի) լիարժեք հավասարություն կյանքի բոլոր ասպարեզներում:

Գենդեր – Որևէ անձի ինքնությունը, ինքնաարտահայտումը գենդերային դերերով, այնպես ինչպես այն ընդունված է հասարակությունում, որպես արական կամ իգական:

Սեռ – Որևէ անձի կենսաբանական հատկանիշը: Ավանդորեն մարդկությունը տարբերակում է արական և իգական սեռեր, մինչդեռ որոշ նոր տեսություններ ինտերսեռը դիտարկում են որպես երրորդ սեռ:

Գենդերային ինքնություն – Որևէ անձի ինքնության ինքնաարտահայտում, որը կարող է չհամընկնել նրա կենսաբանական սեռի հետ: Այն կարող է բխել "արական" և "իգական" երկակի հասկացողությունից:

Գենդերային ինքնաարտահայտում - Գենդերային ինքնությունն արտահայտվում է պահելաձևով, նախասիրություններով, վարքագծով:

Սեռական կողմնորոշում - Անձի զգայական և ֆիզիկական նախասիրությունն է հակառակ կամ նույն սեռի ներկայացուցչի նկատմամբ:

Համասեռամոլություն - Անձի զգայական և ֆիզիկական նախասիրությունն է նույն սեռի ներկայացուցչի նկատմամբ:

Լեսբուհի – Իգական սեռի անձ, որը զգայական և ֆիզիկական նախասիրություն ունի նույն սեռի ներկայացուցչի նկատմամբ:

Գեյ - Արական սեռի անձ, որը զգայական և ֆիզիկական նախասիրություն ունի դեպի նույն սեռի ներկայացուցիչը:

Բիսեքսուալ (երկսեռ) - անձ, որը զգայական և ֆիզիկական նախասիրություն ունի դեպի նույն և հակառակ սեռի ներկայացուցիչները:

Տրանսգենդեր - Անձ, որի գենդերային ինքնությունն ու ինքնաարտահայտումը տարբերվում է նրա սեռի վրա հիմնված ավանդական գենդերային դերերից:

Տրանսսեքսուալ - Անձ, որն արդեն ունեցել է կամ պատրաստվում է ունենալ կենսաբանական սեռի փոփոխություն (վիրաբուժություն, հորմոնային թերապիա):

Ինտերսեռ - Անձ, որի սեռական և վերարտադրողական օրգանները չեն համընկնում ավանդական "արական" և "իգական" հասկացողությունների հետ:

Քուիր - Անձի սոցիալական և մշակութային գենդերային կամ սեռային ինքնությունն է, որը չի համընկնում պատրիարխալ նորմատիվ համակարգի հետ և որը համակրում է սոցիալական և մշակութային գենդերային կամ սեռային բազմազանություն:

ուտոպիանայից ելնելով

Workshop on Violence against Women

November 25 marks the International Day Against Violence Against Women. In preparation for this day, the Women’s Resource Center invites all interested people to take part in the 3-day interactive workshop on the causes, forms and consequences of violence against women.

This workshop is a preparation to the collective exhibition on violence, which will take place on December 5-7, 2009.

Come and challenge your ideas and myths on gender-based violence in a friendly and supportive atmosphere. Share your knowledge with others and take part in our different actions.

Change Starts with us!


When?  2 sessions: November 12-14, 2009 from 4-7 pm / November 20 (5-8 pm), 21 (1-7 pm)


Where?  Women’s Resource Center, 34 Zarubyan st, Yerevan, Armenia


Agenda:

Day 1:  Introduction to gender based violence.

Day 2:  Violence against women – causes and consequences, resources.

Day 3:  Art workshops in small groups: creative ideas to break the silence.


The Workshop is free and open for all. Places are limited, register by calling the Center @ 010 51 91 68.

in the news: "homosexuals feel good in armenia"

Aysor.am
October 28, 2009

Psychologist Svetlana Harutyunyan doesn't have an answer to the question as to where the homosexuals are coming from and where they are going. Do they have to go somewhere? I mean, hell, let's all take the train to Tbilisi . . for a winter vacation!

Read more here.
 
>>>

Լուսինե Վայաչյան "Ես քեզ սենց եմ հիշելու"

by lusine vayachyan

[the text was presented at what is to take place on october 18, 2009]

Ես քեզ միշտ այ սենց եմ հիշելու իմ փոքրիկ աղջիկ, այ սենց քնած` սեւ անթեւ մայկայով, սպիտակ, կարմիր կամ բեժ տրուսիկով` անպայման շորտատիպ, տուտուզդ մտած, նենց ես կուչ եկել ոնց որ ուզես հետ մտնես մամայի փորիկի մեջ, ձեռքերովդ ոտքերդ կիսագրկած, կամ հակառակը` ողջ մարմնով հետ ընկած, կուրծքդ անվախ առաջ գցած, թաթիկներդ ափերով նորածնի նման վերեւ պարզած, գլուխդ ասես ինքդ քեզնից խռոված-թեքած, փոքրիկ սիրունիկ քիթիկդ քնածի շնչառությամբ վերուվար ա անում, երաժշտություն ա վսվսում, աչուկներիդ բիբերը հազիվ նկատելի պտտվում են, երեւի երազ ես տեսնում, եւ երեւի լավ, որովհետեւ դեմքդ շատ գոհ արտահայտություն ա ընդունել, սիրուն մարմինդ խաղաղ ա, գիտակցությունդ քնած ա, միտքդ պարապ ա մնացել, էն միտքդ, որ հենց վեր ես կենում տեղերիցդ քեզ տղամարդանման ա դարձնում, ու դու դառել ես լրիվ դու` քո կանացի էությունը գոռում ա քո լուռ քնի ձայնով, ու ես չեմ կշտանում քեզ նայելով… Մեկ էլ փոքրիկ աղջկա նման տրորում ես աչքերդ, հետո ձեռքդ տանում ես դեպի իմ քնելու մասը, բայց ես չկամ, ես կողքդ նստած քեզ եմ նայում ու գրում… Հանկարծ դեմքդ անհանգիստ ա դառնում, իսկույն աչքերդ բացում ես, մեկից արթնանում: Կանչում ես. - Լո՞ւս, ո՞ւր ես, ի՞նչ ես անում, խի՞ չես քնում: - Ստեղ եմ պուճուր քեզ եմ նայում: - Իյա, վախեցա, տենամ չկաս կողքս, ասի էլի արաղի ես փախել գնացել չոլերն ընկել: - Չէ, ցավդ տանեմ, ոչ մի տեղ էլ չեմ գնացել, ստեղ եմ, նտսած նայում եմ ոնց ես քնած: ինձ էլ արաղ պետք չի, ես քեզ ունեմ, արաղն ի՞նչ եմ անում: Մենք ծանոթացանք իմ կյանքի ոչ էնքան լավ ու հաջող պահին, ես լավը չէի, ես խմում էի, չոլերն էի ընկնում: Նոր տարի էր, 2009 թիվն էր սկսվել, էդ օրերն էին: Սաղ խմում էին, ես էլ էի խմում, պատճառ էլ ունեի: Ընկերուհիս զանգեց ասեց մի տեղ ասեմ արի կայֆ մարդու հետ ծանոթացնեմ քեզ: Ասի լավ ու եկանք էլի մի աղջկա հետ: Սեռը չասեց էդ կայֆ մարդու: Եկա բենզակալոնկա, որտեղ աշխատում էիր: Դիմավորեցին ընկերուհիս ու ինչ-որ ջահել տղա, համարյա պատանի: Անունդ, այսինքն նիքդ, ոնց հասկացա, ոչ մի բան չասեց քո սեռային պատկանելության մասին, ես էլ չէի էլ մտածում, մեկ էր: Մի տաս րոպե հետո, հենց պարզեցի որ աղջիկ ես, սկսեցի քեզ զննել: Էդ ունիֆորման լավ թաքցրել էր մարմինդ, բայց դեմքդ, մեծ, սիրուն աչքերդ երկար թարթիչներով, կոկիկ, մի քիչ վեր ցցված քիթիկդ, մսալի այսինքն` հյութեղ գրականով շրթունքներդ, փոքրիկ ականջներդ… Ես չէի կարա չարձանագրեմ, որ դեմս սիրուն աղջիկ ա նստած, չնայած ես ընկեր ունեի էդ վախտ, հետն էլ մտածում էի թե հղի եմ, ու ոչ մի կպցնելու կամ կապելու մտադրություն չունեի: Այ կրծքերդ չէին երեւում, լավ պախկվել էին ունիֆորմի տակ: Խմեցինք, խոսացինք, ուրախացանք… Դու քիչ էիր խոսում, ավելի շատ տժժում էիր, դե խմած էինք: Բայց դեմքիցդ մենակություն զգացի ու ինչ-որ ապրած դժբախտություն, հետն էլ մոլորվածություն մի տեսակ: Հետո պատրաստվեցինք գնալու, դու ինձ ասիր` “Մնա էլի, մի գնա, առավոտ կեթաս”: Մնացի: Մրսում էինք, նստել էինք մի աթոռի վրա, ավելի շուտ դու աթոռին, ես էլ քո գոգին ու տաքանում էինք պլիտայի դեմը: Չջոկեցի ոնց սկսեցինք իրար սիրել, տեսա, զգացի ու ափիս մեջ առա կրծքերդ, որ հենց ափովս մեկ էին: Մեկ էլ տեսնեմ լույսը բացվել ա, ու ես քո գոգին քնած եմ… ես, էլի, որ մինչեւ չպառկեմ իմ տեղերում, պատի կողմը, չգրկեմ արջուկիս, չծածկվեմ տատիս կարած վերմակով ու գլուխս չդնեմ իրա սարքած բրդի բարձի վրա, մի կես ժամի չափ չմտմտամ-չերազեմ-չտխրեմ` քնով չեմ կարա անցնեմ, ես քնել եմ անծանոթ աղջկա գոգին սաղ գիշեր… Դու հլա քնած էիր, գլուխդ դրել էիր ուսիս ու ինձ գրկած քնել, ես էլ նայում էի քեզ: Էդ օրվանից ես սիրեցի քեզ քնածիդ նայել, դու էլ` ինձ գրկած քնել… Համարներով փոխվեցինք ու դու ճամփեցիր ինձ տաքսով տուն: Պատուհանը բացեցի, օդը չէր հերիքում, համ էլ ուզում էի քամին դեմքիս խփի, որ ուշքի գամ, կարող ա երազում էի տեսել էդ ամեն ինչը: Մեքենան սլանում էր, տանում էր ինձ Մոնումենտ, ես հետ էի նայում, դու քո կապույտ ունիֆորմով կանգնել էիր, ձեռքերդ ջեբերդ դրած նայում էիր հեռացող մեքենային, գնալով փոքրանում էիր, հետո մեքենան թեքվեց ու ես քեզ էլ չտեսա: Ձյուն էր մաղում, քամին ձյունը ուժեղ բերում խփում էր դեմքիս, ես փորձում էի գիտակցեմ, ընկալեմ կատարվածը, մտածում էի թե աղջկաս ի՞նչ եմ ասելու, սովորաբար չեմ խաբում, բայց ի՞նչ ասեմ, ասեմ քնել եմ անծանոթ աղջկա գոգի՞ն: Կասի բա՞ ընկերդ: Բա՞ ընկերս: Էդ էլ մի դարդ էր, դավաճանել էի, թե չէ, չէի ջոկում: Մոտս դեժավյու էր, էդ ամբողջականությամբ` դու, ձյունը, քամին,մեր պատահական ու անհասկանալի ծանոթությունը իմ մոլորվածությունը… Ու գիտակցումը էն բանի, որ մենք իրար պետք ենք կյանքում… Եղել ա միլիոն անգամ, ու էլի կլինի երեւի… Տարբեր կյանքերում, տարբեր սեռերում, տարբեր տեղերում ու իրավիճակներում… Բան չէի ջոկում: Մենակ մի բան էի պարզ հասկանում, որ էլի եմ ուզելու քեզ տեսնեմ… Զանգեցի մի օր հետո, ու չգիտեմ խի ասեցի սիրում եմ քեզ: Չէի սիրում, եսիմ խի՞ ասեցի: Կանչեցիր էլի գործիդ տեղը, էլի մնացի գիշերը: Կամաց կամաց հասկանում էի, թե ի՞նչ ա կատարվում: Բայց թե ի՞նչ ա գալու հետո, պատկերացում անգամ չունեի: Մի օր պապայիս հետ կռվել էի գիշերվա հազարին տնից թողել փախել էի, տեղ չունեի գնալու, զանգեցի քեզ, ասիր շեֆերը խոսել են գնալ-գալացողների մոմենտով, ու որ ես չգամ: Ես նեղացա, եսիմ ո՞ւր գնացի, չեմ էլ հիշում էդ օրը, բայց նեղացել էի: Հետո մի վախտ էլի ընկա չոլերը, մի քանի օր էր անկապ խմում էի, չէի կարում ստոպ տամ, կնոպկես փչացել էր ստոպի: Տնեցիք սկսեցին դուռ փակել վրես, դրանից ավելի էի կատաղում, տարբեր բաներ էի հորինում որ խմիչք հայթայթեմ, սիրտս բերանովս դուրս էր գալիս, զապոյ էի խորը մտել: Մեկ էլ քեզ հիշեցի, ուզեցի գաս, ասեցի` որ գաս չեմ խմի: Եկար, լողանում էիր, տաք ջուրը պրծավ, սպասում էիր չայնիկով ջուր տաքացնեմ բերեմ, վաննայի մեջ պպզել էիր, սառում էիր ու ամաչում: Ասեցիր: - Հը՞ ֆիգուրաս լավն ա՞ - Գինով կուտվի - ասեցի: - Իսկ առանց գինի՞: - Կապրենք` կտեսնենք, - ասեցի: Ու տենց, ես էլ չգիտեմ խի, սկսեցինք ապրել միասին: Չէինք հասկանում խի՞ ենք մենք միասին, ու կարեւոր էլ չէր: Հենց էդ իրիկուն եսիմ ով էր, եկավ խմիչք բերեց, ես մի քիչ խմեցի, նենց որ չհարբեմ, բայց դզվեմ, ու մենք խոսացինք սաղ գիշեր: Դու լավ խմել էիր, ու ինձ ասեցիր, որ եթե էն օրը խմած չլինեիր, ես քո գոգին չէի քնի, ես էլ մտածեցի, որ լավ էր որ խմած էինք: Պատմում էիր քո մասին, ես ճիշտ էի ապրած դժբախտության էլ, մենակության ու մոլորության պահով էլ: Ահավոր ու անկառավարելի ցանկություն զգացի քո մասին հոգալու ու քեզ խնամելու, ուզեցի դառնամ քեզ համար էն ամենը, ինչ չունեիր` մայր, սիրող կին, մտերիմ ընկեր, ուզեցի քեզ միշտ նայեմ քնածիդ, ճաշիկներ եփեմ քեզ համար, կողքդ լինեմ… Ուզեցի քեզ համար տուն լինեմ, իսկ տունը դա հո՞ պատեր չի, տե՞ղ չի, դա մարդն ա, ու դու էլ իմ տունը լինես: Ընկերոջս ասեցի, որ քեզ եմ սիրում ու դառանք իրար համար տուն, չնայած որ դու ուրիշին էիր սիրում, ու տենց, սաղ վախտ, ինչքան միասին էինք, դու ուրիշներին էիր սիրում, բայց ես գոհ էի, որովհետեւ ինձ ուրիշ ձեւի էիր սիրում, հարազատի նման, ես քեզ համար անցողիկ չէի, նրանք գալիս գնում էին, իսկ դու տուն էիր վերադառնում միշտ, ու ես միշտ գիտեի դա, համակերպվում էի քո էդ` տղամարդուն բնորոշ պոլիգամության հետ, դե բնույթդ էր, ի՞նչ անեի, համ էլ ես իմ փայն ունեի, եւ էդ փայը ավելի մեծ էր, քան սովորական ռոմանտիկ սերը: Կողքից, ես գիտեմ, մարդիկ ինչ ասես չէին մտածում, խոսում, գուցե խղճում էին ինձ, բայց լուռ, ես էլ էի մեկ-մեկ ինձ խղճում, բայց քեզ ավելի էի խղճում, որ տենց մոլոր ես: Կանանց հատուկ չի պոլիգամությունը, կանայք իրանց բնույթով մոնոգամ են, եթե իհարկե բոզ չեն: Բայց դու ապրում ու աշխատում էիր տղամարդկանց աշխարհում, դա քեզ հարմար էր, սովորել էիր արդեն, լրիվ ընկղմվել էիր էդ աշխարհի մեջ ու որձերին տանել չկարողանալով քեզ պահում էիր նրանց նման: Ես էլ շարունակում էի խմել: Իմ կյանքում դու երկրորդ կինն էիր, առաջինից բացի տհաճ հիշողություններից ու չհաջողված ինքնասպանության փորձից, երկու կորցրած տարուց բան չէր մնացել լավ, որ ես էլի նորից ռիսկ անեմ կին սիրեմ: Բայց քո հայտնվելը իմ կյանքում ինձ հասկացրեց, որ քառասունս հատած, ու չնայած որ ես սիրելով` սիրում եմ մարդու էությունը ու հաշվի չեմ առնում նրա սեռը, սեռային կողմնորոշման խնդիր չունեմ, ժխտում եմ սեռայնությունը, բայց ինձ ավելի հաճելի ա կնոջ մարմինը, դե տղամարդկանց էլ կանացի տեսակն եմ սիրել միշտ էլ: Ու ապրեցինք տենց ութ ամիս: Հենց հասկացանք, որ հարազատ ենք իրար, ամենքս մեր առաջ խնդիր դրեցինք. ես որոշեցի քեզ օգնեմ դուրս գալ էդ տղամարդկանց աշխարհից, որը քեզ օտար էր, բայց դու յուրայինի նման էիր պահում նրանց մեջ, ու մտնել կանանց աշխարհ` ուր դու մտնում էիր տղամարդու կերպարով, ու յուրային լինելով օտարի խաղեր էիր տալիս,մոլորացնելով ու սիրահարացնելով քեզ աղջիկներին, օգնել վրայիցդ թափել շոշի փոշին, վերացնել բենզինի հոտը, ուզում էի որ սովորես ու մի մասնագիտություն ունենաս, որ կարաս գլուխդ պահես: Ես էլ խմում էի, ու դու որոշեցիր քեզ վրա գերխնդիր վերցնես` հանել ինձ դեպրեսիվ ալկոհոլային կախվածությունից, ասում էիր` “ախր ափսոս ես”… Տաս ամիս անց ես կարամ ասեմ, որ մենք երկուսս էլ մեր խնդիրները լուծել ենք: Դու ունես մասնագիտություն, ես շուտով երկու ամիս ա չեմ խմում: Երկուսս էլ շատ ենք տանջել իրար, բայց շատ էլ օգնել ենք: Երկար ճանապարհ ենք անցել, նենց ճանապարհ, որի վերջը չէր երեւում, ոչ մի լույս չկար թունելի վերջում: Ես քեզ շնորհակալ եմ ամեն ինչի համար, որ դու կողքս էիր էն ժամանակ, որ ոչ ոք չկար ու ես անտանելի, զզվելի հարբեցող էի, քու խելքով, քու ղայդին դու հասար նրան, որ ես ատում եմ ալկոհոլը, որպես իմ միակ թշնամի ու ամեն դժբախտություններիս պատճառ: Դու էլ մասնագիտություն ունես, ու անպայման աշխատանք կգտնես, եթե կարենաս ներկայանալի ու ընդունելի դառնալ էս երկրի համար, աշխատանքային շուկայի համար, եթե մի քիչ փոխվես, ինձ համար չէ, ինձ համար փոխվել պետք չի, ես քեզ սիրում եմ նենց ոնց դու կաս, քո էությունը, որ փոքրիկ ռամաշկեք են մեջը, ես էդ ռամաշկեքն եմ սիրում քո մեջ, էն, քո նկարած, որ դրել եմ վրացական հեռախոսի քարտի թափանցիկ տուփի մեջ ու միշտ հետս եմ պահում, իմ ամենաթանկ նվերը երբեւիցե ստացած… Երկու ամիս ա մենակ եմ քնում: Ես քեզ հիշելու եմ քո գործի տեղը, արդեն առաջին մասի, ինձ ժպտալով դիմավորելիս, որ ճաշ էի բերում, ու դու նդեղ ասել էիր յանիմ ես քո բարեկամն եմ, ու մենք նստած բենզակալոնկի թախտին բարեկամավարի բաներ էինք խոսում, որ հետիդ աշխատող պապիկը բան չկասկածի, բայց դա կարեւոր չէր ինչ էինք խոսում, որովհետեւ իմ ամբողջ օրը լցված էր քեզնով, առավոտից մտածում էի ի՞նչ սարքեմ բերեմ, հետո գալիս էի, հետո դու ինձ ճամփում էիր մինչեւ մետրո, ու մենք փաթաթված կանգնում էինք ճամփին, մեքենաները վզզալով գալիս էին անցնում, մեզ քամի փչում, ինչ-որ սիրո խոսքեր էինք ասում, չնայած որ դու էդ ժամանակ էլի մեկին էլ էիր սիրում, ու ես գնում էի տուն, մնացած ամբողջ երեկոն անցկացնելով վաղվա քո վերադարձին սպասելով: Գիշերները յոթ դրամով խոսում էինք հեռախոսով, հետո նաեւ ցերեկները անվճար, շնորհիվ Վիվասելի գարնանային ակցիայի, հիշում եմ ոնց էի սաղ գիշեր հետդ խոսում, որ նստած տեղդ չքնես ու բենզին չցրեն վրիցդ, բայց ես խոսում էի իսկ դու էլի քնում էիր… Առավոտները արթնանում էի, ջուր էի հավաքում, որ եթե հանկարծ ջրերը կտրվեն, ջուր ունենաս լողանալու… Զանգում էիր, էդ վախտ չգիտեմ ի՞նչ էր, պարտք էինք տվել կարծեմ չէինք կարում հետ վերցնենք ու անփող էինք, քո բերած փողով էինք յոլա գնում, հարցնում էիր ինչ բերեմ, ասում էի սիգարեթ, հաց բան… Գալիս էիր, մտնում, ձեռքիդ տոպրակը վերցնում էի ու դու գրկում էիր ինձ… պինդ գրկում էինք իրար ու տենց երկար կանգնում էինք միջանցքում… Ես ամեն անգամ գործից քեզ դիմավորում էի նենց, ոնց որ պատերազմից էիր տուն գալիս… պատերազմ էր, բա ի՞նչ էր… մտել էիր էդ տղամարդկանց աշխարհը, ու քիչ ա նրանց հետ էիր պատերազմում, ինքդ քեզ հետ էլ էիր պատերազմում, տեղդ չէիր գտնում, մոլոր էիր, տանջվում էիր… Հըմ…Ես քեզ, ես մեկ էլ քեզ գիտե՞ս ո՞նց եմ հիշելու… Ես քեզ լողանալիս եմ մեկ էլ հիշելու… Մտնում էիր դուշի տակ ու օճառվում էիր, օճառվում էիր, օճառվում էիր, ասես չէիր կարողանում մաքրվել, քեզ անընդհատ թվում էր, թե չի իջնի կեղտը… Մաքրում էիր քեզանից բենզակալոնկի հոտերը… փոշին, որ ճանապարհը բերում կպցնում էր դեմքիդ, մարմնիդ, ձեռքերդ կարմիիր, կարմիիիր էին… Դուշը գալիս մաքրում էր փրփուրը, հըմ, բայց փրփուրը մնում էր ու բեխիկներ էր սարքում միշտ, ու ծնոտիդ փոքրիկ մորուքիկ… Շատ սիրուն էիր ու շատ ծիծաղելի… Այ էդպես էլ եմ քեզ հիշելու… Գիտե՞ս ինչ, երբ մարդու հետ հարազատ ես դառնում մի տեսակ չես կարողանում վատ բաներ հիշես, գիտակցությունը, նորմալ մարդու գիտակցությունը պատնեշ ա դնում, որ վատը չհիշվի, հիշվի մենակ լավը… Ես քեզ մենակ լավ եմ հիշելու, իմ փոքրիկ աղջիկ… Ես քո ձեռքերն եմ հիշելու ինձ շոյող, իմ մարմնի վրա, շնչառությունդ, կծկված մարմինդ ինձ գրկած կամ ես քեզ, առավոտյան կոֆեն սիգարեթով, որ մյուս շատ միասին արվող բաների հետ մեզ ընտանիք էր դարձրել` ինձ, քեզ ու աղջկաս: Լավ էինք ապրում, չնայած իմ զապոյներին ու քո վեչնի սիրահարվածություններին, որոնցից ամեն մեկը ամեն անգամ վերջն էր, քոնն էր ու քո կեսը, ու ես ինձ անկարող էի զգում ինչ-որ բան անեմ, ուղղակի քեզ բաց էի թողնում, մենակ խնդրում էի չհարազատանաս, երկու տուն չդառնաս, ստեղ չխաբես, նդեղ չխաբես, չտանջվես, խախանդվես ու կյանքդ կարգավորես… Ես քեզ դաժե ասում էի գնա տուն վարձի ու ապրի սիրածիդ հետ, հիշո՞ւմ ես, մի օր դու լողանում էիր, ես ասեցի քեզ դա, ասեցի գնա, թող ինձ, ես կապրեմ, դու գնա քո անձնական կյանքը դասավորի… Նստացրել էիր դեմդ ու խոսում էիր, ասում էիր` ես չեմ կարա առանց քեզ ապրեմ, մի արա տենց, առանց քեզ իմ թեւերը ջարդվում են, ես վախենում եմ մենակ մնամ էլի, անհարազատ մնամ… Ես էլ մնացի կողքդ էլի որոշ ժամանակ… Բայց էդ ժամանակն էլ պրծավ… Երկու ամիս ա մենակ եմ քնում… Չգիտեմ ինչ ա գալիս… Ես գնացի դու մնացիր Երեւան, եկա գնացի հիվանդանոց, բուժվեցի, կոդավորվեցի դուրս եկա` դու գնացիր ես մնացի էլի մենակ ու անորոշության մեջ: Էլի հարմար տարիֆ գտա, էլի սկսեցի ժամերով խոսել հեռախոսով… Գիտե՞ս, էն բոլոր մարդկանցից, ում սիրել եմ, ում հետ սեր եմ արել, դու ամենականացի արուն ես եղել ու ամենականացի կինը, իմ սիրուն, փոքրիկ աղջիկ… Ես չգիտեմ, չեմ զգացել ու չեմ տեսել էս կյանքում ավելի սիրուն, ավելի քնքուշ, ավելի վեհ ու ֆանտաստիկ բան, քան կնոջ եւ կնոջ սերը: Ու չեմ տեսել ավելի մեծ տանջանք, քան էդ սիրո վերջը… Վաղը էլի նոր օր կլինի, ու մի բան կբերի մեզ: Բայց ի՞նչ: Ի՞նչ ա լինելու սրա վերջը… Ո՞նց են զարգանալու իրադարձությունները: Էն օրն էլի դեժավյու եղավ, բայց էլի վերջը ցույց չտվին… Ո՞վ գիտի… Տղամարդ լինեիր վաղուց սիկտիր էիր եղել, բայց դու կին ես, իմ սիրած կինն ես: Ես մի բան գիտեմ, ես գիտեմ որ մենք իրար պետք ենք… Ես քեզ չեմ ուզում հիշեմ, ուզում եմ իմ կողքին լինես: Եթե իմ կողքին էլ չլինես, գոնե իմանամ որ լավ ես, սոված չես, չես մրսում, տուն ունես ու սիգարեթի փող գոնե: Ու որ ամենակարեւորն ա ինչ-որ հոգատար մեկը, որի համար դու կլինես համար առաջին մարդն աշխարհում, ինքն էլ քո համար… Որ խնամի քեզ ու հոգ տանի: Դու դրա կարիքն ունես, կան տենց մարդիկ, ամոթ չի դա: Ես էլ պահանջ ունեմ խնամելու ու հոգ տանելու: Եթե ես քեզ պետք կլինեմ: Դու միշտ տուն ունես նդեղ, որտեղ ես կապրեմ, ում հետ էլ կապրեմ ու որտեղից էլ գաս, օրվա որ ժամին, տարվա որ եղանակին, ում ծոցից էլ գաս, ես քեզ կընդունեմ, կկերակրեմ, կլողացնեմ ու կպառկացնեմ քնելու… Մինչեւ տեսնենք ինչ ա լինում… Ու եթե ես քեզ ստիպված կլինեմ հիշել, ես քեզ ուզում եմ սենց հիշեմ այ սենց քնած` սեւ անթեւ մայկայով, սպիտակ, կարմիր կամ բեժ տրուսիկով` անպայման շորտատիպ, տուտուզդ մտած, նենց ես կուչ եկել ոնց որ ուզես հետ մտնես մամայի փորիկի մեջ, ձեռքերովդ ոտքերդ կիսագրկած, կամ հակառակը` ողջ մարմնով հետ ընկած, կուրծքդ անվախ առաջ գցած, թաթիկներդ ափերով նորածնի նման վերեւ պարզած, գլուխդ ասես ինքդ քեզնից խռոված-թեքած, փոքրիկ սիրունիկ քիթիկդ քնածի շնչառությամբ վերուվար ա անում, երաժշտություն ա վսվսում, աչուկներիդ բիբերը հազիվ նկատելի պտտվում են, երեւի երազ ես տեսնում, եւ երեւի լավ, որովհետեւ դեմքդ շատ գոհ արտահայտություն ա ընդունել, սիրուն մարմինդ խաղաղ ա, գիտակցությունդ քնած ա, միտքդ պարապ ա մնացել, էն միտքդ, որ հենց վեր ես կենում տեղերիցդ քեզ տղամարդանման ա դարձնում, ու դու դառել ես լրիվ դու` քո կանացի էությունը գոռում ա քո լուռ քնի ձայնով, ու ես չեմ կշտանում քեզ նայելով…

դեռ հատված 4-ից

>>>

Ոչ—ոչ էլ այդպես——

Գրիմուտքը նրա, թե ինչպես անցավ 1990-ականների սպասման սրահների միջով իր մեկ-երկրորդ ինքնակենսագրականով ու արմատից կտրած մազերով, որ քսանմեկերորդ դարի իր երկրպագուների համար արխիվավորել էր թափանցիկ ծրարների մեջ ու պահել այնպես, որ դրանց դուրսբերումը չկանխվի (չնայած որ պետարխիվում փաստաթղթերը պահվում էին վստահելի փականներ ունեցող պահարաններում՝ մետաղյա տուփերի մեջ): Ու թե ինչպես, առանց հակասության մեջ մտնելու ինքն իր հետ, սահեց-անցավ հաստատության շեմքից դուրս ու դեպի սառը դեկտեմբերյան օդը——Ինչպե՞ս գրեմ, Լուսինե, որ վերհիշես: Որ վերիմաստավորվի նրա մուտքը: Որ դու՝ կանգնած դռան շեմքին, ճանաչելով նրան ու հասկանալով թե ով է, չնայած իր կերպարանափոխությանը, ու գիտակցելով որ բացահայտումը կնշանակի վերադարձնել նրան այնտեղ, որ մատնած կլինես՝ տալով նրա անունը, չմոտեցար ու թեքեցիր լարված հայացքդ, ու չտեսար թե ինչպես իջավ աստիճաններով դանդաղ` յուրաքանչյուր շարժումը հաշվարկած, բայց և անտարբեր, մի քայլը մյուսից ավելի աղոտ ու անհստակ: Սպասիր, սպասիր——Ու նրա հավատարմություն պահանջող ու միևնույն ժամանակ անհետացող կերպարանքը, այնտեղից՝ հաստատության մուտքից, ելնելով——այդ վայրկյանին, երբ դեռ չիջած, բայց ոտքն արդեն աստիճանին ու արդեն թողնելիս իր հետքը:

Սպասիր—ոչ——Ու ձեր միջև կառուցվող այդ առասպելական տարածությունը, որի շնորհիվ ընկալվում է պահի երկիմաստությունն ու դու՝ առանց որևէ հնարավոր պատասխանի, ու նա՝ անցնելով չհայտնված ու մտնելով այդ սառցապատ փողոցը: Ու գուցե այդ պահին էր, որ հասկացար նրա արդեն քեզ ծանոթ բացակայության մեջ առկայծող ներկայությունից, որ

>>>

erevanum

husher catholic mayrapetneri dprotsits

Kanach dzarer, bardzr ujegh
Bordzum em kakhvel
Kotrvum e jyughe
Enknum em otar tserqeri mech

Djgoh nayum em
Chkan yerchanik demqer
Chkan jbitner

Achqers bakum em u harmarvum
Quyr Marseline assum er’
“Yerekhaner gotseq tser achgere
khore shunch gasheq
u krkneq
3 angam ‘hayr mer vor yerkins es’
5 angam ‘voghchuyn qez mariam’


Achqers kisat patsum em
Nayvadzqe chem Sirum
Bayts chem asum
Mtadzum em ardyoq inqe giti inch e anum

“djokhq kerdas aghchigs, dznoghnerit het”

‘Surp, surp”-e lsvum hervits
Mariami artsani hetevits gaylum enq
Sharan sharan
Spitak shorerov
Dzaghiknere enknum en tserqerits-s

Quyr Marselin-e misht asum er
“hankardz chdpnaq tser ‘panine’
nuynisk logtsadz aten, zgush egheq
gesh e shat gesh e
yerp biti lvaq tser ayt ‘pane’
bztik lat me karneq u klvaq
tserqernit chtpna hankardz”

Hayr mer vor yerkins es
Khndrum em chugharkes indz djokhq
Ayt ‘pani’ patjarov.

շարունակելի

clit

Les photos

Setting up the day before




The day of (notice the big basket of popcorn)

"What Is To Take Place": The Contemporary Art Affair by WOW 'Took Place'

[reported from tert.am]

"What is to take place" was a contemporary art affair organized by the Women-Oriented Women's Collective which took place on Sunday, October 18 at Zarubyan 34 in Yerevan.


The event included members of the collective as well as invited artists and featured video and performance works, as well as photo series, a collection of drawings, book art, and stencil art. The event took place in the outside garden where a number of tables and chairs had been arranged in small groupings. One could imagine that instead of a contemporary art event, they were meeting friends at a local cafe. The sun was shining (the weather unusually warm for an early October evening), and the atmosphere was relaxed.


The organizers had prepared large quantities of popcorn and coffee, and with a little bit of salt (for the popcorn) and a little bit of sugar (for the coffee), the event began. Attendees were invited to visit various "stations" where a number of laptops had been set up to display the artists' works. There was a video by Lusine Talalyan loosely based on a survey on homosexuality called "Don't Be Silent," a video by Lusine Vayachyan reading her emotionally moving text, a music video edited by Arpi Adamyan which featured music by Tsomak (who had created a song based on Violet Grigoryan's poem "Tslik," roughly translated to "Cunt" in English).


"What is to take place" also featured Arpi Adamyan's graphic art, outlines of friends and acquaintances in various everyday gatherings; a photo series by Adrineh Der-Boghossian, simply titled "Her, sleeping"; and stencil art work and stickers by Tsomak ("Smash patriarchy") . Invited artists included Eka Ketsbaia, an artist from Georgia who presented her book art: a sequence of about 300 small format ink on paper drawings; and Arax Nerkararyan distributed slips of paper with her text on it.

Lucine Talalyan also presented an album of her photo series "Arzni Retreat." Prior to the event, Angela Harutyunyan curated the collective's work in cyberspace and placed it on the blog; one of the laptops at the event had the page up so attendees could read Angela's curated work.


After attendees had an opportunity to view the work, the performance began. Lara Aharonian, Lusine Chergeshtyan, Adrineh Der-Boghossian, Lusine Talalyan and Arpi Adamyan read a piece of work that was comprised of various conversations they have had on various themes (the full text, in Armenian, can be viewed on the Queering Yerevan blog). Interspersed with the text were lines from Lara Aharonian's poem Hoqnel em ("I am tired") and excerpts from Zarubyani Kanayk ("The Women of Zarubyan"), a piece by WOW collective member Shushan Avagyan, who was not in attendance. (Upon Shushan's request, her work was read by Gago).


The authors of the various works were not identified and no descriptions of the works were presented. This was intentional. Furthermore, the group did not receive any financial support in organizing the event; they did, however, receive support from the Women's Resource Center in Armenia by way of providing the space for the event.

Queering Yerevan is a collaborative project of Armenian queer artists, writers and curators to be realized within the framework of the WOW (Women-Oriented Women) collective.