February 5, 2014

«Զարուբյանի կանայք» գրքի շնորհանդեսից







«ԶԱՐՈՒԲՅԱՆԻ ԿԱՆԱՅՔ վերնագիրը այդ սուբյեկտիվ պատմության առաջին պատահականությունն է: Եթե տարիներ առաջ ինչ-որ մարդիկ չորոշեին վերանվանել երեւանյան հայտնի փողոցը, ապա վեպի վերնագիրը թերեւս կլիներ Պլեխանովի կանայք: Ինչ հետաքրքիր է սուբյեկտիվանում պատմությունը. ազգանուններն իրենց ծագումնաբանությամբ նաեւ ժամանակաշրջան են փոփոխում: . . . Կանանց պատմությունները ընդմիջարկվում են երկրի պատմությամբ եւ հակառակը, դրանք մի կողմից անհաշտ մտերմություն են երեւակում, մյուս կողմից հենց այդ անհաշտությունը մեկտեղելու (ոչ հարթելու) փորձ է հենց ինքը վեպը»:

«եւ», հունվարի 31, 2014]


«Յուրաքանչյուր էջում առկա լուսանկարը կարող է հարցադրումներ առաջացնել․ որքանո՞վ է այն առնչվում տեքստի հետ, որքանո՞վ են արդարացված հենց այդ պատկերները։ Ընթացքում այս հարցադրումը գնալով մարում է՝ չտալով պատասխան, այլ համոզելով, որ յուրաքանչյուր կենսական պատմության մեջ (ի նկատի ունեմ այն պատմությունը, որը մենք ենք ապրում) ամեն րոպե տեսողությունն ու լսողությունը մեխվում են դետալային ոչ էսթետիկական կամ ոչ կարեւոր նշանագրումների վրա, որոնք կարող են հրաշալի հիմք ծառայել տեքստի համար, եթե այն ունի հստակ կոնտեքստ, ֆորմա, բայց ընթերցողի համար անսովոր է»:

«Հետք», փետրվարի 6, 2014]


Շնորհակալություն Մկրտիչ Մաթևոսյանին՝ ամեն ինչ տեսա- ու ձայնագրելու համար։