December 31, 2013

Ամանորյա ողջույններ >> Holiday greetings







2013 IN REVIEW >>

We started the year with the conception of the on-going project titled "In and Between the (Re)public," which was selected as one of the exceptional cultural initiatives for support by the Prince Claus Fund. The catalog of this project is scheduled to come out in May 2014.

Arpi Adamyan and Melissa Boyajian launched the production of their video adaptation of G. Aghayan's fairy tale "Magical World" in February and currently are in the post-production stage, aiming to finish the project by May 2014.

In June we sent a formal letter to the Municipality of Yerevan and Ministry of Culture about the abandoned state of the statue "Renaissance" by Ruzan Kyurkchyan and have still not received a reply.

The September issue of Yerevan Magazine published the edited version of an article by Shushan Avagyan about Kyurkchyan's statue, the unedited version of which you can read here.

Lusine Talalyan started working on the production of her experimental video titled "Post-DIY" in August, which Talalyan and Avagyan presented at CaucaDoc in Tbilisi in November. The film will be ready in March 2014.

In September we were invited to take part in VBKÖ's exhibition titled "Take Place" in Vienna, curated by Herbert Justnik.

We close this year with the publication of Talalyan's and Avagyan's collaborative experimental book titled Զարուբյանի կանայք (Zarubyan's Women), parts of which have appeared in this blog since 2008.

November 8, 2013

Սինթեզ. Ասա Ճշմարտությունը, Ամենքը լուռ են

Ասա Ճշմարտությունը, Ամենքը լուռ են . . . բայց թեքելով—Ոչ խաչ, մահարձա՛ն,                                           
Ոչ սին խոսքերի անտեղի հեղեղ, Շրջանցման մեջ է հաջողությունը
                                                                               Անօգուտ վշտի չկա՛ լաց կական
                                                                                                                    Ժամն է ահեղ։
Անչափ պայծառ է մեր Զմայլանքից փոփոխական
Ճշմարտի հոյակապ անակնկալը
                                                                                 Կոշտ, բիրտ բռունցքներ ճոճում են օդում
Ինչպես Կայծակն է դառնում դյուրին Մանկանը Հուժկու կրծքերից երկում ու նզովք,
Բարի բացատրությամբ 
                                        Աչքերից սրտի ժանտ թույն առկայծում
        
                                                                      Ճշմարիտն էլ ապշեցնի թող հերթաբար
                                                                Թե ոչ՝ ամեն ոք (կ)կուրանա—Չի լալիս ոչ ոք։                                         
__
Էմիլի Դիքինսոն «1129» (1868) և Շուշանիկ Կուրղինյան «Անվերնագիր» (1906)

October 10, 2013

Արեգնազանի և հայր Արմանի մենամարտը 2 | Aregnazan and Father Arman Battle Scene 2







Տեսարանը նկարահանեցինք 
Խնձորեսկի կամուրջի վրա։

The scene was shot on the bridge of Khndzoresk.

Read more about this project here.

October 5, 2013

Kapan (before and after)


before



. . . and after




October 2, 2013

Արեգնազանը հանդիպում է Աղավնի Աղջկան | Aregnazan meets Dove Girl












Տեսարանի նկարահանումը արեցինք 
Կեչուտի ջրամբարի մոտ։

The scene was shot at the Kechut Reservoir near Jermuk.

Read more about this project here.

September 28, 2013

September 14, 2013

September 2, 2013

take place | september 10 - 22, 2013 | vienna


Die Vereinigung bildender Künstlerinnen Österreichs zeigt unter dem Titel take place vom 10. – 22. September 2013 eine Ausstellung mit folgenden Künstler_innen: Veronika Dirnhofer, Hilde Fuchs, Maria Hahnenkamp, Oliver Hangl (Wiener Beschwerdechor) und Queering Yerevan

Unter anderem haben die Künstler_innen ausgehend von Materialien und schriftlichen Quellen des VBKÖ Archivs neue Arbeiten entwickelt, die sich mit dem Thema der Selbstbehauptung, des Platz schaffen und Raum nehmen auseinandersetzen; Arbeiten als Verbildlichung im Sinne eines Mappings der bisher hier agierenden Personen, deren Handeln, deren Sprache und deren kunst- und frauenpolitische Forderungen.

Eine Wandzeichnung von Veronika Dirnhofer in den Räumen der VBKÖ soll im Sinne eines Mappings sowohl historische Fakten, wie Lücken, aber auch assoziative, zeitgenössische Einflüsse sichtbar machen.

Text(-ile) Arbeiten von Hilde Fuchs werden sich als Referenzpositionen mit historischen Aktivitäten und Formen der Raumforderung und -besetzung der Gründerinnen der VBKÖ beschäftigen und am Eröffnungsabend performativ verortet. Ebenso wird mit Elementen des Reenactments auch der öffentliche Raum zum Thema von „take place“ gemacht.

Maria Hahnenkamp zeigt das (Text-)Video „V4-07/13“ – eine visuelle Bearbeitung des Textes „Performative Akte und Geschlechterkonstitution. Phänomenologie und feministische Theorie“ von Judith Butler aus dem Buch „Performanz. Zwischen Sprachphilosophie und Kulturwissenschaften“ (Hrsg. Uwe Wirth, 2002), sowie ein Glas-(Text-) Bild mit einem sandgestrahlten Zitat von Gaston Bachelard, 2012 (aus dem Buch »Poetik des Raumes«, Hanser Verlag, 1975)

Der vom Wiener Performance- und Medienkünstler Oliver Hangl Anfang 2010 gegründete Wiener Beschwerdechor agiert mit seinen musikalischen Bürger-innen Interventionen als zeitgenössisches, performatives Medium stets kontext- und ortsbezogen. Hangl zeigt in der Ausstellung neue Fotoarbeiten, in denen sich der Chorkörper temporär in die Stadt einschreibt und inszeniert zur Ausstellungseröffnung eine neue Aktion XXXVIII ”Aug in Aug: Kollektives Individualkonzert”, die per Gegenüberstellung von Akteur-in und Besucher-in die Anonymität von Kollektiven thematisiert und bricht.

www.wienerbeschwedechor.at | www.olliwood.at

Das aktivistische Künstlerinnen-Kollektiv Queering Yerevan transferiert Geschehnisse der postkommunistischen Verortung von privat und öffentlich aus Armenien nach Wien und untersucht das Gesellschaftsprinzip (Re)public anhand von Zeichnungen, Installationen und Lesungen. Es wird sich, wie schon in vorangegangenen Arbeiten, auch in Wien mit dem Thema public gardening, der öffentliche Raum als sozialer und kritischer Raum auseinandersetzen.

Eröffnung am 10. September 2013 um 19 Uhr
Zur Ausstellung: Herbert Justnik, Kurator / Volkskundemuseum
Ausstellungsdauer: 11. – 22. September 2013
Jeweils Do. – Sa. von 15 – 19 Uhr

Dank an BMUKK Sektion Kunstangelegenheiten, Sektion Internationale Angelegenheiten und Cyberlab.

_________________________________________________________________________________

Veronika Dirnhofer
* 1967 /Horn, NÖ. Lebt und arbeitet in Wien und NÖ.
Studium an der Akademie der bildenden Künste Wien
seit 1994 Lehrende an der Akademie der bildenden Künste, Wien
seit 2011 im Vorstand der Vereinigung bildender Künstlerinnen Österreichs
1996 Studienaufenthalt school of visual arts, New York
2002 Gastprofessur an der Kunstuniversität Linz
Kulturförderpreis des Landes Vorarlberg
2004 Anerkennungspreis Land Niederösterreich
2006 Artist in Residence, Art Institute of Chicago

Ausstellungen (Auswahl)
2012 Der wilde Raum, Kunstraum Niederösterreich
2011 Galerie Thiele, Linz
Im Garten, Nordico Linz
Galerie 3, Klagenfurt
2010 „Zeichnung“ Galerie Artepari, Graz
„Mutter “ Joaneum, Graz- Gruppenausstellung
„Experimentelle“ 2010 , Randegg, NÖ – Gruppenausstellung
„Indepainted“ Galerie Artepari, Graz- Gruppenausstellung
2009 „condition of risk“ Galerie frey, Wien
„Sivrettatelier“ Palais Lichtenstein, Feldkirch- Gruppenausstellung
„Destination Chicago“, IG Bildende Kunst Wien- Gruppenausstellung
„Nachlässe“ Frauenmuseum Hittisau

Hilde Fuchs
* 1964 /Orth an der Donau, NÖ. Lebt und arbeitet in Wien und NÖ.
Hochschule für angewandte Kunst /Wien (Mkl. Ernst Caramelle).
Seit 1984 Mode- und Theaterprojekte (2006, 2007, 2009 Auftragswerke für das Volkstheater /Wien)
Seit 2007 Kuratorin und Management von museumORTH im Schloss Orth an der Donau, NÖ
Seit 2011 im Vorstand der Vereinigung bildender Künstlerinnen Österreichs
Themenschwerpunkte: Kleidung und Identitäts(-politiken), (De-)Kodierungen und Sprache.

Preise, Stipendien, Auslandsaufenthalte (Auswahl):
2009 Artist in residence | Phoenix-Gallery /Brighton, UK
2003 Anerkennungspreis für bildende Kunst, Land NÖ
2002 Karl-Hofer-Preis, UdK – Universität der Künste /Berlin
1999 1. Platz, Wettbewerb „LICHTUNGEN” /Kassel
1997 Theodor-Körner-Preis
1994, 1998, 2004 Auslandsstipendien des BMUKK in Prag, Paris und ISCP /New York

Ausstellungen (Auswahl):
2013 „Regionalismus“ | Salzburger Kunstverein / Salzburg
2011-12 „Konkret – Konstruktiv – Minimal“ | Nö-ART, Kulturschloss Reichenau, Kunstverein Baden
2009 „desperate artwives“ | MZM – Nitschmuseum /Mistelbach
Handy | White Night Festival | Phoenix-Gallery /Brighton
2006-07 bridge:ing | Bunkier Sztuki /Krakau, Tüzraktér /Budapest,
Nationalgalerie Dvorana /Bratislava, Volkskunde Museum /Wien, Stadtgalerie /Czernowitz
2005 …den Verschwiegenen (P) | MAK NITE /Wien
Prêt-á-Porter | National Gallery /Tirana
2004 Deposit | ISCP /New York
Deposit (P) “Peformance Night,” Goliath Visual Space /New York
2003 Kodierung (P) | UdK /Berlin
2001 Reflektorzone | „Gemischte Gefühle“ | NÖ public art /Reinsberg
1997 Jetzt bin ich eine begehbare Dichterplastik (P) | NÖ Landesmuseum /Wien
1995 Drehmomente (P) | Secession, Wien

Maria Hahnenkamp
* 1959 /Eisenstadt. Lebt und arbeitet in Wien.
2007 Würdigungspreis für Fotografie und 1995 den Msgr. Otto Mauer-Preis.

Ausstellungen (Auswahl ab 1995)
2012, 2007, 2002 Galerie Krobath Wimmer, Wien (P)
2012 „Reflecting Fashion – Kunst und Mode seit der Moderne“, MUMOK, Wien
2010 Galerie Lisi Hämmerle, Bregenz
2008 Salzburger Kunstverein (P)
2005, 2001, 1998, 1995 Galerie Praz-Delavallade, Paris (P)
2005 2nd Beijing Biennale 2005, China
2004 „Dass die Körper sprechen, auch das wissen wir seit langem*“, Generali Foundation, Wien
2002 „Transparency“, Museum für angewandte Kunst / MAK-Galerie, Wien (P)
2001 „Maria Hahnenkamp. Fotoarbeiten / Installationen“, Stadtgalerie Saarbrücken (P)
1999 „Aspekte/Positionen. 50 Jahre Kunst aus Mitteleuropa 1949–1999“, Museum moderner Kunst
Stiftung Ludwig Wien /20er Haus, Wien
1997 Frac de Basse-Normandie, Caen, F (P); „Time is a Man. Space is a Woman“, Galerie
Viafarini, Mailand
1995 Nicole Klagsbrun Gallery (mit Nancy Davenport), New York, (P)
Komplette Bio- und Bibliographie siehe unter: www.galeriekrobath.at

Oliver Hangl (Wiener Beschwerdechor) 
* 1968 /Grieskirchen, OÖ. Lebt und arbeitet in Wien.
Studium der Theaterwissenschaft und Italienisch, Universität Wien.

Oliver Hangl bewegt sich in performativen Disziplinen und medialen Räumen ebenso wie in den klassischen Ausstellungsräumen der bildenden Kunst. Realitätsbrüche, Verdoppelungen und Zwischenwelten markieren seine aktuellen Arbeiten, die nicht an ein Medium gebunden sind. Zahlreiche orts- und kontextspezifische Projektrealisierungen im öffentlichen Raum.

Hangl bewegt sich in einem breiten künstlerischen Betätigungsfeld, in dem er oft seine Position zwischen Künstler, Kurator, Produzent, Darsteller und/oder Regisseur wechselt.

2008 Gründung des Projektraum “k48 – Offensive für zeitgenössische Wahrnehmung” in Wien.
1999 Lehrtätigkeit an verschiedenen Kunstuniversitäten.

Einzelausstellungen (Auswahl)
2013 “walking concerts“, öffentlicher Raum, Wien
2012 “Kino im Kopf spezial“, Regionale12, Murau
“twotiming“, museumORTH/public art NÖ, Orth a.d. Donau
Gruppenausstellungen/Projekte (Auswahl)
2013 “Citopia Now”, urbanize-Festival, öffentlicher Raum, Wien
“Leonart”, öffentlicher Raum, Leonding
2012 “KROTESG!”, Arti et Amicitiae, Amsterdam
“Mit sofortiger Wirkung”, Kunsthalle Wien-project space, Wien
Komplette Bio- und Bibliographie siehe unter: www.olliwood.at

Queering Yerevan (Künstlerinnen-Kollektiv, Yerevan /Armenien)

Arpi Adamyan
(* 1985) is a multi-media graphic, photomontage, and video artist residing in Yerevan.
She received her MFA in Graphic Arts from the Yerevan State Academy of Fine Arts in 2008. Her work engages in the creation of queer and feminist spaces, alternative realms and parallel realities that exist in and between narrative, culture, and history.

Shushan Avagyan 
(* 1976) is the translator of I Want to Live: Poems of Shushanik Kurghinian (AIWA 2005), and three books by Viktor Shklovsky, Energy of Delusion: A Book on Plot (Dalkey Archive 2007), Bowstring: On the Dissimilarity of the Similar (Dalkey Archive 2011), and A Hunt for Optimism (Dalkey Archive 2013). She is the author of the novel Girk-anvernagir (PrintInfo 2005).

Lusine Talalyan
(* 1975) is a video and photography artist residing in Yerevan. She has shown her work at the 8th Gyumri Biennale of Contemporary Art (2012), Transkaukazja (Vienna 2011), Queering Translation (Yerevan 2010), Social Mutations (ACCEA Yerevan 2009), Photonic Moments III (Ljubljana 2007), Kinoshok International Film Festival (Anapa 2004), Hay-Art Utopiana (Yerevan 2001), Civic Commotion (ACCEA Yerevan 2000).

Copyright VBKÖ.

August 29, 2013

ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ. ՌՈՒԶԱՆ ՔՅՈՒՐՔՉՅԱՆԻ «ՆՍՏԱԾ ԿԻՆԸ»

Շուշան Ավագյան

Նրա աշխատանքներին կամա, թե ակամա շատերն են ծանոթ. եթե չեն տեսել Կոմիտասի անվան պանթեոնի նրա հսկայածավալ տուֆակերտ հարթաքանդակները (1969թ.), ապա հաստատ գիտեն Երիտասարդական մետրոյի պատի բրոնզե քանդակը («Երիտասարդություն» 1981թ.), Պուշկինի փողոցի Թորոս Թորոմանյանին նվիրված հուշարձանը (1985թ.) կամ էլ Օղակաձև զբոսայգու «Վերածնունդ» կոչվող հանրահայտ քանդակը (1969թ.), որը 1973թ.-ին տեղադրվել էր Կոմիտասի անվան Կամերային երաժշտության տան մոտ։

Աշխատանքներին ծանոթ ենք, բայց անվանը՝ ոչ։

Ծանոթ չենք ոչ այն պատճառով, որ քանդակագործը կին է. հիշեք, թե քանի կին քանդակագործ գիտեք ու թե որքանով են ճանաչված նրանց աշխատանքները (ասենք Հռիփսիմե Սիմոնյանի կամ Թերեզա Միրզոյանի աշխատանքները)։

Ծանոթ չենք ոչ էլ այն պատճառով, որ քանդակագործը խորհրդային շրջանից է. մտաբերեք, թե քանի սովետական քանդակագործ գիտեք ու թե որքանով են պահպանված նրանց աշխատանքները (ասենք Այծեմնիկ Ուրարտուի կամ Սերգեյ Մերկուրովի աշխատանքները)։

Ծանոթ չենք նրա անվանը, քանի որ մեզ արվեստն ընդհանրապես չի հետաքրքրում և որովհետև մենք՝ Երևանի քաղաքացիներիս մեծ մասը նախընտրում ենք նստել արվեստի տարածքները գրաված քաղցկեղանման սրճարաններում և կամ զբոսնել այդ տարածքները ներխուժած խանութներում։ Ու այդպիսով, մատնված անուշադրության և անտարբերության, քաղաքային արվեստի գործերը, ինչպես օրինակ «Վերածնունդ» քանդակը, հայտնվում են անհեթեթ տեղերում, ասենք՝ ինչ-որ մեկի հագուստի կրպակի մուտքի մոտ։

Սակայն մոնումենտալ-դեկորատիվ արվեստի բնագավառում աշխատող քանդակագործ Ռուզան Քյուրքչյանի (1930-2002) ժամանակակիցները նրա մասին այլ կարծիքի էին։

Ռ. Քյուրքչյան, «1988»

«Ռուզանի գործը կրում է մեծ Ատտիկայի ոգին», գրում է Երվանդ Քոչարը, «Նա իսկական արձանագործ է, մեր հայ իրականության մեջ այն բացառիկներից, որ զգում է ֆորման իր կոսմիկական ամբողջության մեջ»։ Արվեստաբան Նոնա Ստեփանյանն ընդգծում է «ազնվաբարոյությունն ու գերող անմիջականությունը» որպես Քյուրքչյանի ներքնաշխարհի հիմնական հատկանիշները։

Նրա առաջին գործը 1955թ.-ին Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի ավարտական կուրսում արված «Պետրոս Ադամյան» դիմաքանդակն էր, որից հետո ստեղծվեցին «Ընտանիք» պղնձակոփ արձանախումբը (1966թ.) դրված Սայաթ-Նովայի փողոցում՝ գիտությունների ակադեմիայի հին շենքի առջև, «Սայաթ-Նովա» դիմաքանդակը (1963թ.) ինչպես նաև Սայաթ-Նովային նվիրված յոթ սկահակներից կառուցված շատրվանը, դրված Սայաթ-Նովայի փողոցի ջրավազանում։ Հայտնի է նաև բժշկական ինստիտուտի բակում դրված նրա Հայրենական մեծ պատերազմում զոհված բժշկական ինստիտուտի սաներին նվիրված հուշարձանը։

Վերջին գործերից էր 1989թ.-ին արված «1988» մոնումենտալ արձանը, որով շունչ էր տալիս երկրաշարժում զոհված իր հայրենակիցներին և այդ շունչը, ինչպես Քոչարն էր ասել իր նախկին գործերի մասին, «հավիտենական է ու անկորուստ»։

Այնուամենայնիվ այսօր այս գործերից շատ քիչ բան է մնացել։

Ընտանիքի արխիվում խնամքով պահվում են նրա մասին գրված բազում նյութեր, ինչպես նաև նրա աշխատանքների լուսանկարներ, որոնցից մեկն առանձնապես գրավիչ է։

Քյուրքչյանն է՝ լուսանկարված Օղակաձև այգում, «Վերածնունդ»-ի մոտ։ Ուշ աշուն է կամ վաղ ձմեռ, հագին մուգ կարմիր վերարկուն է։ Հավանաբար յոթանասուն-երեք թիվն է, երբ արվեստանոցից դուրս բերվելուց հետո, ապա չորս տարի ցուցահանդեսներում և արվեստի սրահներում շրջագայելով քանդակը վերջապես գտել էր իր տեղը՝ երիտասարդ ծառերի ու ոլորուն ծառուղիների մեջ ու միջև։ Քյուրքչյանը գոհունակությամբ զննում է նստած, ձեռքի ափերին հենված ու կիսաբարձրացող կնոջ կիսադեմը, ձեռքը դրած քանդակի գլխին, ասես շոյելով նրա բրոնզե մազերը և ասելով. «Այսօր ինձանից հեռանում ես ու մտնում հանրային տարածք։ Հանձնում եմ քեզ այս քաղաքին, ազատ ես, ապրիր քո կյանքով և թող քաղաքացիները ոգեշնչվեն քեզ տեսնելով»։ Նույն թվականի «Հայաստանի աշխատավորուհի» ամսագրի տասերորդ համարում Վահե Պողոսյանն արձագանքում է. «Եթե Քյուրքչյանի մյուս գործերը լավն են, այս մեկը կատարյալ է։ Նստած կնոջ միջոցով պատկերված Հայաստանը հառնում է կյանքով, հաստատակամությամբ, նաև կորովով»։

Ռ. Քյուրքչյանն ու «Վերածնունդ» քանդակը
Օղակաձև այգում, 1970-ականներ

Այսօր իհարկե, գրեթե քառասուն տարի անց, Քյուրքչյանի պատկերացրած հանրային տարածքից շատ քիչ բան է մնացել, իսկ բոլորիս հայտնի «նստած կնոջ» քանդակը զիջել է իր տեղը Ֆրիտյոֆ Նանսենի կիսանդրուն (քանդակագործ` Գարեգին Դավթյան, ճարտարապետ` Ասլան Մխիթարյան), որն անխոս ավելի տրամաբանական կլիներ տեղադրել ասենք հենց Նանսենի անվան այգում, որը գտնվում է նույն Նանսենի փողոցի վրա՝ Նոր Նորք վարչական շրջանի առաջին զանգվածում։

Արդյոք ինչպիսի՞ ուղերձ են ուղարկում հետխորհրդային շրջանի քաղաքապետարանն ու մշակույթի նախարարությունը Երևանի բնակիչներին, երբ առանց որևէ բացատրության կամ պաշտոնական հայտարարության տեղահանում են Քյուրքչյանի հայտնի քանդակը հանրային տարածքից, «ի պահ դնելով» այն ոմն առուտուր անողի կրպակի տարածքում։ Միթե այնքա՞ն ենք կորցրել մեր զգոնությունը արհամարհվող ու գողացվող մեր ժառանգության հանդեպ, որ հանգիստ ընդունում ենք հերթական անգամ հանրային ունեցվածքի «վերաբաշխումը»։ Արժե՞ հիշատակել այն բոլոր դեպքերը, երբ հանրային տարածքից անհետացվել են արվեստի գործեր զուտ իրենց մետաղական արժեքի պատճառով։

Ուրեմն կրկին անգամ ծագում է Նիկոլայ Չերնիշևսկու հարցը. ի՞նչ անել։ Ի՞նչ անել, որ հետագայում չասենք կին քանդակագործներ չենք ունեցել, կամ ի՞նչ անել, որ վերիմաստավորվեն ու համատեղվեն խորհրդային շրջանում ստեղծված և արդեն իսկ պատմական դարձած քաղաքի այս անքակտելի (անգին) մասնիկները։

Եվ ուրեմն. ի՞նչ անել արվեստի հետ։

___
«ԵՐԵՎԱՆ» քաղաքի ամսագրում [#9(19) Սեպտեմբեր 2013] հրատարակված հոդվածի («Ռուզան Քյուրքչյանն ու «Վերածնունդ» քանդակը Օղակաձև այգում, 1973թ.») չխմբագրված տարբերակը։

August 21, 2013

PEACE PROCESS

By Alison Snowball

GPS drawing [using MapMyRun]

10.15km 1h58m49s [variable dimensions]

As an outsider to Yerevan, a map served as a logical tool for my early orientation in the city. At some point during this way finding, the city streets jumped out at me as the peace symbol.

As it relates to "In and Between the (Re)public," the act of making the work happens in the public sphere but remains a private affair, with no outward signs that this inscription is taking place.

As a GPS drawing, the work plays with the notion of public surveillance, but defies the surveyors through purposeful activation of the tracking technology.

The product is virtual and disembodied but the process is real and embodied. The product is imperfect but the process is negotiated rather than dictated. The product is one of a kind but the process is reproducible and encouraged.

July 25, 2013

Родина-мать зовёт!

1st underground crossway on baghramyan ave. 
moskovyan/mashtots intersection
moskovyan st.

July 3, 2013

AREGNAZAN storyboards from scene one

                                  

                                           BATTLE OF AREGNAZAN AND FATHER ARMAN





June 29, 2013

«Զարուբյանի կանայք» մասամբ հրատարակված



Սահմանադրական Դատարանի հետեւում եւ ՍԴ-ի դիմաց