Մենք հպարտ ենք, որ ունենք (ան)ժամանակակից արվեստ, որը չի փոփոխվում ժամանակին կից կամ ժամանակների հետ;
Մենք հրճվում ենք «մեծ» ու գնալով «մեծացող» արվեստագետներով, ովքեր 2011ին ցուցադրում-ներկայացնում են նույն գործը, որ պատահաբար արվել էր 1998ին;
Մենք ծափահարում ենք հայ համադրողներին, որ «լճացման» արվեստով սադրանքի փորձեր են անում Եվրոպայի կենտրոնում:
We are proud to have (un)contemporary art that stays unchanged with time;
We are delighted to have “great” artists, who are becoming even “greater,” as they show/present the same work in 2011 that they accidentally did in 1998;
We applaud Armenian curators for their attempts at provocation with “stagnating” art in the heart of Europe.
No comments:
Post a Comment